Van schoonmaakster tot receptioniste

Vrijdag 20 mei 2016
Dag Jose, niet Gaby maar ik (Jessie)  die dit keer de blog schrijft.  Een hele uitdaging kan ik wel zeggen…
Gaby heeft mij overigens vertelt over Porto en het bekende treinstation. Wat een mooie stad en bijzonder treinstation. Ik kreeg meteen spijt dat ik net een reis naar Lissabon had geboekt en niet naar Porto…… Wat een werk moet het trouwens geweest zijn om al die mozaïek tegels te plaatsen. Zou dat iets voor jou zijn Jose? Of hou jij het liever bij lekker koken voor je gasten? Voor mij zou het in ieder geval niks zijn. Inmiddels werk ik alweer 5 jaar bij de familie Meeussen. En gelukkig ook nog steeds met veel plezier. Nu zul je je afvragen, 5 jaar?  Toentertijd ben ik hier begonnen als schoonmaakhulp in de zomermaanden en vakanties. Ik kan je vertellen dat viel soms niet mee. Hard werken dat deden we zeker, zo hard dat het zweet ons op het voorhoofd stond. Maar tijdens het hard doorwerken, hielden we elkaar soms ook voor de gek. De vaste kracht Els was vaak ‘De Sjaak’. Els is namelijk als de dood voor spinnen en tja die kom je zo nu en dan weleens tegen. Dat zorgde ervoor dat haar bloeddruk meerdere malen boven de 160 steeg. Inmiddels ben ik niet meer aan het werk als schoonmaakster, of hoe ze dat mooi zeggen, interieurverzorgster maar als receptioniste. Dit doe ik nu 2 jaar. Destijds was ik bijna afgestudeerd als management assistente toen ik een berichtje van Gaby kreeg. Of het mij leuk leek om hen in de zomer te helpen bij het o.a. ontvangen van gasten. Of het mij leuk leek??? Natuurlijk! Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Een ontzettend goede keuze dat kan ik wel stellen (uiteraard heb ik mijn studie ook afgemaakt).  
In die 2 jaar heb natuurlijk ontzettend veel geleerd. Niet alleen over reserveringen maken, de administratie doen, plannen enz. enz. maar ook over de gasten. Je kunt vast beamen dat mensen nu eenmaal nieuwsgierig zijn van aard. Zo werd mij vaak de vraag gesteld, toen Gaby een sabbatical had,  of ik de dochter van William was en zelfs de vraag of ik de vrouw van William was! Uiteraard antwoordde ik dan netjes; nee hoor mevrouw, ik ben gewoon een werkneemster hier. Ik kan je vertellen dat het lastig was om dan mijn lach in te houden. Maar juist die gasten, of ze nu nieuwsgierig zijn, lief, vol lof over je praten of gewoon lekker normaal dan doe je al gek genoeg, maakt dit werk leuk!